Veel is al voor en tijdens de behandeling van het beleidsplan IBOR gezegd, maar het mag hier best nog eens herhaald worden: de wijze van totstandkoming van het beleidsplan IBOR verdient een pluim, hulde voor de procesaanpak.
Onze inwoners hebben alle kans gehad om naar de tuinman op de koffie te gaan en hun zegje te doen. Ik formuleer het bewust niet als: bij de tuinman op de koffie te komen…
Want… we nemen de burger serieus.
Maar… de gekozen weg van beginspraak en burgerinitiatief is niet vrijblijvend. Het komt er nu op aan om de gewekte verwachtingen waar te maken.
En dat is geen sinecure: het budget voor de openbare ruimte staat immers stevig onder druk (met een geraamd tekort van schrik niet 2,5 miljoen) en er dreigen dus al op voorhand teleurstellingen.
Hoe denkt de wethouder te kunnen voorkomen, dat de mooie ambitie TROTS OP ONZE TUIN, in rook opgaat? De suggestie om de raad om meer geld te vragen, heeft hij dapper van de hand gewezen, maar het om financiële redenen teruggeschroefde onderhoudsniveau levert allengs steeds meer klachten van burgers op. Of is het de bedoeling, dat de burger gratis arbeidsinzet levert, om de touwtjes aan elkaar te knopen?
In elk geval dreigt o.a. Vixia het kind van de rekening te worden, want, ik citeer uit het rapport: “deze bezuiniging heeft naar rato consequenties voor de producten die we afnemen van Vixia”. Wat GroenLinks betreft is dat uitermate ongewenst, en wel om twee redenen: ten eerste raakt dat de werkgelegenheid van de kwetsbare mens, en op de tweede plaats omdat de verliespost van Vixia uiteindelijk weer door de gemeente moet worden afgedekt. Hopelijk ziet ook de wethouder, dat hij daarmee het paard achter de wagen spant, en hoeft er geen motie aan te pas te komen om hem tot inkeer te brengen.
Behalve de levensvatbaarheid van de tuinman zijn tijdens de commissiebehandeling ook vraagtekens geplaatst bij de levensduur van de tuinman. Lopen we niet het risico, dat de tuinman het einde niet haalt, gegeven de huidige turbulente tijd waarin veranderingen en tempoversnellingen hand over hand toenemen?
Hoe flexibel en wendbaar is de tuinman, om het hoofd te kunnen bieden aan tussentijds gewijzigde inzichten? In hoeverre is het nuttig of misschien zelfs noodzakelijk om eerst de resultaten van de pilots te evalueren, alvorens definitieve stappen te zetten?
Tenslotte,
Met de belofte van beginspraak en burgerinitiatief zijn hoge verwachtingen gewekt om de beweging van buiten naar binnen mogelijk te maken.
Maar het mag niet blijven steken in mooie woorden. Hebben we voldoende oog en oor voor de initiatieven in de samenleving? Grijpen we de geboden kansen met beide handen aan, of staan we nog in de oude modus?
Wat GroenLinks betreft ligt er een scoringskans voor open doel met het Pilotrapport stations.
Een initiatief van een aantal mensen uit de dagelijkse praktijk, allen met een spoorwegverleden, om de veel gehoorde klachten van reizigers, omwonenden en wijkplatforms over veiligheid en milieu op en rond stations aan te pakken. In het plan wordt bovendien ingezet op de inbreng van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een prachtig doordacht drieluik, dunkt mij, waarin werkgelegenheid, veiligheid en milieu hand in hand gaan.
Volgens GroenLinks dus een kans voor open doel, die niet gemist mag worden, en die niet eens de aansporing van onze motie nodig zou moeten hebben.
Mede namens reizigers, omwonenden van stations, wijkplatforms en mensen die weer een perspectief op werk kan worden geboden, beveel ik deze motie dan ook van harte aan.
Tot zover in eerste termijn.
Math de Loo, raadslid GroenLinks.