#wijwerkenaanverandering
Repressief toezicht
De provincie heeft als toezichthouder op de gemeentelijke financiën harde kritiek geuit op de wijze waarop het deze coalitie alsmaar niet lukt om een meerjarig sluitende begroting op te stellen. Met als dieptepunt het feit dat de provincie heeft moeten besluiten om de begroting 2018 niet goed te keuren. De gemeente krijgt nu de kans om voor 1 februari alsnog een sluitende begroting op te stellen. Anders worden we onder curatele gesteld en is het echt crisis!
Voor GroenLinks is dat niet verrassend. We hebben immers niet voor niets tegen de begroting gestemd. Net als de rest van de oppositie overigens. En wij hebben er de afgelopen 4 jaar steeds voor gewaarschuwd dat dit college met haar financieel onverantwoord duur coalitieprogramma afstevent op een faillissement voor de stad. We hebben 4 jaar lang gewaarschuwd voor de veel te dure en niet doelmatige projecten in de binnenstad, op de Sportzone, het veel te dure nieuwe gemeentehuis …
Toen deze coalitie het onderling niet eens kon worden over de begroting 2018 (er moest extra geld bij voor het –goedkoop-parkeren-stokpaardje, er moest naast de 1 miljoen nog eens 7 ton extra geld bij voor de wielerbaan op de Sportzone) hebben wij als fractie van GroenLinks onze stinkende best gedaan om alternatieve bezuinigingsvoorstellen te formuleren.
Die voorstellen zijn zonder enige vorm van discussie van tafel geveegd.
Nog voordat de provincie dat deed stelden wij namelijk al dat het krampachtig vasthouden aan het coalitieprogramma een heilloze weg was, een weg was die ons naar de financiële afgrond had gebracht. GroenLinks stelde daarom voor om alle beleidskeuzes, alle prioriteiten en projecten opnieuw tegen het licht te houden. Het was gewoonweg te duur om alle wensen uit de verkiezingsprogramma’s van CDA en GOB te realiseren.
Dat idee werd zonder enige vorm van discussie van tafel geveegd. Het coalitieprogramma was heilig en aan de keuzes, de prioriteiten en projecten kon en mocht niet worden getornd.
We weter nu waar deze halsstarrige houding ons gebracht heeft: een ingrijpen door de provincie.
Tja, als je zo met je oppositie omgaat, als je je critici in eigen gelederen niet serieus neemt, dan roep je dat over je af!
GroenLinks wil opnieuw graag meewerken aan het ontwikkelen van plannen om tot een structureel sluitende begroting te komen, maar we zullen dat alleen doen als het college en de coalitiepartijen bereid zijn om in principe en uit principe ALLES ter discussie te stellen. Ook de miljoen per jaar voor de Sportzone, ook de miljoen minder parkeerinkomsten, ook de 30 miljoen voor bestuurlijke huisvesting, ook de miljoen voor vliegveld Beek, ook de gemeenteloijke steun aan multinationals als Chemelot en VDL.
Als tijdens de eerste bijeenkomst blijkt dat dat het geval is, dan doen we mee en doen we onze stinkende best om medeverantwoordelijkheid te dragen voor een structureel sluitende begroting.
Als tijdens de eerste bijeenkomst blijkt dat dat niet het geval is, dan zijn we weg … en laten we de partijen die dit veroorzaakt hebben het ook zelf oplossen.
Zo simpel is dat. We laten ons rond de bezuinigingsvoorstellen voor 2018 niet voor een tweede keer in ons hemd zetten door dit op alle fronten falend college.
Het BMC-rapport
Wat is dat toch met dit college, deze coalitie aan de ene kant en rapporten van externe bureaus aan de andere kant?
Eerst hadden we in januari van dit jaar het rapport van LaGroup … waarbij het college en de coalitiepartijen besluiten om de adviezen vooral niet op te volgen … we hebben het daarnet al over gehad.
Daarna komt het rapport van professor Elzinga … waarbij een aantal coalitiepartijen zeggen: dat kan wel waar zijn, maar tot hier en niet verder, genoeg is genoeg, deze referendumvraag vinden wij onzin. En daarmee het advies van Elzinga naar de prullenbak verwijzend.
En nu dan het rapport van BMC over de samenwerkingskracht van Sittard-Geleen … waar het college en de coalitiepartijen opnieuw alleen dat uithalen wat hen van pas komt en daarmee de essentie naar de prullenbak verwijst.
Maar Elzinga rapporteert niet alleen over een referendumaanvrage.
En BMC rapporteert zeer zeker niet alleen over samenwerkingkracht.
Elzinga en BMC hebben één ding gemeen: ze rapporteren vooral over een geconstateerde destructieve bestuurscultuur:
- een bestuurscultuur die niet goed is voor het democratisch functioneren van raad en college,
- een bestuurscultuur die een rem is op de verdere ontwikkeling van de stad,
- een bestuurscultuur die gekenmerkt wordt door gebrek aan reflectie en doelmatigheid.
Elzinga legt bloot dat het college in een aantal dossiers haar bevoegdheid te buiten is gegaan en daarmee de bevoegdheden van de raad en de bevoegdheden van haar eigen inwoners niet heeft gerespecteerd.
BMC gaat nog een stapje verder en zegt dat grote delen van het beleid niet zijn ingegeven door gemeenschappelijke doelen, maar door electorale belangen van hobbyende wethouders.
Elzinga en BMC gaan over het failliet van dit college, over het failliet van deze coalitie. Ieder op hun eigen manier leggen zij pijnlijk bloot waar het hier in deze stad aan schort.
En de bevindingen van Elzinga en BMC zijn op zich weer geheel in lijn met het besluit van de provincie om deze gemeente onder preventief toezicht te stellen. De toelichting die we als raadsleden afgelopen week van de provincie kregen, loog er niet om. Ook hier wordt de gemeente, wordt dit college en wordt deze coalitie verweten dat ze geen keuzes maken, niet reflecteren op foute beslissingen in het verleden en blijven doorgaan op de eenmaal ingeslagen weg, wetende dat dit een doodlopende weg is. Het college en deze coalitie zijn niet bereid te leren van hun fouten en willen kost wat kost het failliete coalitieakkoord naar de eindstreep leiden.
We kennen de uitspraken van college en coalitie! We voeren consistent beleid … we houden vast aan de consistente lijn die we sinds 2014 hebben uitgezet ….
Maar én Elzinga, én BMC én de provincie maken duidelijk dat de consistente lijn een heilloze weg, een doodlopende weg is en dat er andere keuzes gemaakt moeten worden. De tijd van geldverslindende hobby’s en twijfelachtige projecten is voorbij. Of zoals de provincie het zegt: dit college, deze coalitie zal terug moeten komen op een aantal genomen besluiten, gewoonweg omdat ze deze niet kan betalen.
Daarover gaat ook het advies van BMC. In vaak niet mis te verstane bewoordingen! Met voorbeelden die het onweerlegbaar bewijs vormen! Daarover had deze raad zich eigenlijk moeten uitspreken. Wat nu ter besluitvorming voorligt is een slecht aftreksel, is opnieuw een vlucht voor de waarheid.
BMC en de provincie constateren: Het is tijd voor verandering.
GroenLinks zegt: verandering die niet van dit college en deze coalitiepartijen te verwachten is.
Verandering die moet worden ingezet met een nieuwe raadsperiode, met een nieuwe raad, met een nieuwe coalitie, met een nieuw college.
GroenLinks neemt die uitdaging graag aan en gaat daarom akkoord met het raadsvoorstel om de oplossing niet te zoeken bij deze coalitie maar bij een nieuwe raad en een nieuwe coalitie.
Frans Benders, raadslid